zondag 26 maart 2017

Werk in uitvoering: de Hertfordshire quilt

 Inderdaad: zo zag mijn Hertfordshire er de vorige keer ook al uit...

Toch heb ik niet stilgezeten in de tussentijd.

Met veel bravoure heb ik namelijk gewoon besloten de volgende rand even te laten voor wat hij is en te beginnen aan de daaropvolgende. En ik kan je vertellen dat er veel energie is gaan zitten in dat besluit...

Want een rand overslaan, dat kan toch helemaal niet bij een medaillonquilt? hoor ik je al zeggen.
Inderdaad.

Maar nood breekt wet.

Ik had namelijk geen flauw idee hoe ik de te appliqueren schulprand op het crème gedeelte moest krijgen en tegelijkertijd de juiste afmetingen moest bereiken om de volgende rand er straks aan te kunnen zetten.

Volg je me nog?

Het probleem zat hem voornamelijk in - jawel - de INCH.

Ik hèb het niet met die maat...

2,54 cm.

Wie bedenkt nou zoiets?

Alsof ik constant een taal moet spreken die ik eigenlijk nèt niet goed beheers...
Alsof de glazen in mijn bril omgewisseld zijn...
Alsof ik met twee linkerhanden aan het werk ben...
Alsof ik mijn pantoffels verkeerd om aan heb...

Dat gevoel...
 De afgelopen week las ik in blogland ook nog de meest afgrijselijke verhalen over problematische randen in de Mrs. Billingsquilt, het zusje van de Hertfordshire, notabene bij quiltsters van formaat, die naar mijn idee altijd álles voor elkaar krijgen met lapjes en draadjes, maar die nu ellenlange, in het zweet huns aanschijns in elkaar genaaide randen in de vuilnisbak kieperden...

Want het paste niet.

Inches zeker, kon ik niet helpen te denken...
 Afijn.

Ik zag het licht.

Ik ben gewoon begonnen aan de volgende rand.

Nou ja, gewoon...

Ook hier speelden de inches mij weer parten en moest ik met allerlei mathematische kunstgrepen - waar zou een mens anno 2017 zijn zonder de stelling van Pythagoras! - mijn malletjes fabriceren. Maar het is gelukt! Het is een enorm snijwerk, maar daarna kan ik dan ook lekker de vierkantjes en driehoekjes aan elkaar gaan patchen. (Zijn het geen prachtstofjes?)

Het kan nog steeds zijn dat mijn redenering niet klopt hoor... Maar als de gepatchte rand klaar is, heb ik volgens mij de juiste afmetingen voor de vorige rand en kan ik met een gerust hart gaan appliqueren.

Leuk hè, quilten!!!