Adventskalender met haakwerkjes

 Dat was leuk!

Van Bert kreeg ik de "Adventskalender" van Caro's Atelier: een doos vol pakjes in handwerksfeer die ik in de adventsweken, van 1 tot en met 24 december, elke dag eentje, mocht openmaken.

Wat een feest...  

In de loop van de weken kwamen er bolletjes garen uit de doos, voor verschillende patroontjes die dan weer over de mail werden gestuurd, en allerlei leuke hebbedingetjes op handwerkgebied: een (haak-)naaldenzakje, een patroontje om een retro Volkswagenbusje te haken, een draadafsnijder, een Carolientje-tasje, schattige steekmarkeerders in de vorm van een hartje... en dat alles afgewisseld met de nodige snoeperijen.

De hoofdmoot vormden de bolletjes rood, wit en donkergroen garen voor de kerstdeken in golfjespatroon, waarvan het patroon in stukjes werd gemaild. De deken is bij mij nog niet af natuurlijk, maar dat geeft niks: ik ga er de komende tijd gewoon lekker mee verder.

Hij wordt al leuk hè!

Uiteindelijk zullen er lossenkettingen (waarvoor de bolletjes van verschillende kersterige garens waren bijgeleverd) door de gaatjes worden geweven. De benodigde weefpen zat uiteraard ook in de doos.

 Verder zaten er bolletjes katoen in de pakjes voor een stel erg mooie pannenlappen met kerstmotiefjes. Die patroontjes liggen nog klaar bij mij.

 Wel haakte ik alvast één van de zes verschillende onderzettertjes in lichtblauwe katoen met kristal- en stermotiefjes. Bolletjes blauwe en witte Catona kwamen uit de pakjes, terwijl de patroontjes via de mail binnenkwamen.

Had ik nog nooit gedaan, zo'n motiefje inhaken. Het bleek niet moeilijk (net als bij het inbreien van motiefjes voer je de ongebruikte draad achterlangs mee): als je goed telt komt het helemaal goed!

 Mooi effect met een glas erop...

 Erg leuk vond ik ook het patroon voor het keukendoekje: al hakend zag ik een elandskop in het katoenen lapje verschijnen, door het reliëfeffect van de popcornsteek.

Allemaal seizoensgebonden patroontjes, waar ik nog wel even mee vooruit kan.

Een mooie aanleiding om alle lezers van dit blog

EEN GOED, GEZOND EN CREATIEF 2020

toe te wensen.

Goede jaarwisseling en tot volgend jaar!

Geweven telefoonhoesje

 Dat was leuk om te maken: een geweven hoesje voor mijn iPhone.

Het oude patchworkhoesje dat ik al járen in gebruik had - ik maakte het geloof ik in 2011 - was wel een beetje aan vervanging toe...

Dus het weefraam erbij gepakt en scheringdraden opgespannen. Een mooie bol verloopgaren erbij en weven maar.

Na enige tijd had ik de juiste afmetingen bereikt.

 Een twijnrandje gemaakt om te zorgen dat alles netjes blijft zitten...

 ... en de boel losgehaald van het weefraam.

 Alle draadjes (zowel schering- als inslagdraden) nog even wegwerken...

 ... en dichtnaaien aan beide zijden.

En klaar was het hoesje! Het is al in gebruik genomen.

Grinda shawl in het rozerood

Dit is (het begin van) mijn tweede, rozerode versie van de Grinda shawl.

 Vorig jaar maakte ik hem in het blauw. Hij was toen net op tijd af om hem aan mijn "pleegschoonmoeder" voor haar verjaardag te kunnen geven.

Ik nam me toen al voor er nog eentje te haken, maar nu voor mezelf.

Het is immers een prachtig patroon en ik vind het ontzettend leuk om te werken met de Whirl van Scheepjes: een grote bol heel langzaam in kleur verlopend garen. Het resultaat is schitterend en ontstaat helemaal "vanzelf".

Hoewel ik het blauwe kleurverloop van de Whirl Blueberry Bambam heel mooi vond, gebruik ik deze keer de Whirl Forbidden Fuchsia. En ik moet zeggen: ik vind het resultaat tot nu toe weer net zo fascinerend, zie de bovenste foto.

 Hierboven zie je het eerste stukje: toen was deel 1 net af. Kleurverloop zag je nog niet echt.

De eerste twee gedeeltes zijn nu af. Er volgen nog twee delen en een rand.

Hieronder de shawl van vorig jaar, helemaal klaar.

Echt een verslavend patroon.

Je kunt het vinden op het blog van ontwerpster Tatsiana.

Kraamcadeautjes...

 Het is intussen wel een beetje traditie geworden...

Als er bij een collega een baby geboren wordt, neem ik naald en draad ter hand.

 Deze zomer waren er twee baby'tjes in aantocht, bij twee mannelijke collega's. Geen dikke buiken op kantoor dus. Maar niet minder spannend.

Al snel was duidelijk dat het allebei meisjes zouden worden, dus over de kleur van het garen hoefde ik niet meer te twijfelen.

Een patroontje voor een "koalabeertjesrammelaar" met bijtring vond ik in het boek Haken voor de baby van Rosanne Briggeman: een inspirerende verzameling van allerlei cadeau-ideetjes.

Rammelkralen, bijtringen en roze garen besteld en haken maar! (De veiligheidsoogjes liet ik achterwege: ik vertrouw ze niet - ondanks de naam - bij zo'n klein baby'tje... ik borduur de oogjes liever...)

Ik was maar wat blij met de door Woolys als extraatje meegestuurde steekmarkeerders: ik had ze nog niet, maar bij het haken van amigurumi's en zo zijn ze eigenlijk onmisbaar. Dank je wel, Woolys!

Het was trouwens wel weer een heel gepriegel...

 Als ik in dit stadium van zo'n gehaakt beestje ben, vraag ik me altijd af waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben... 

 Maar het komt toch altijd weer helemaal in orde!

 Zijn het geen dotjes!?

 Het duo moest uiteindelijk wel gesplitst worden om elk apart naar zijn nieuwe eigenaar te gaan.

Inmiddels zijn beide meisjes gezond en wel geboren: Hira, het eerste kindje van Kadir, en Féliz, de tweede spruit van Michael.

Nog een foto van de beertjes samen. Ze zijn wel fotogeniek hè!

Ik hoop dat de twee meisjes de rammelaars in gezondheid zullen verslijten.

Het komt allemaal door Gunta Stölzl...

Hoe is het mogelijk hè...

Mijn eerste zelf geweven boekenlegger... 

Het komt allemaal door Gunta Stölzl...

De weefkunst van Gunta Stölzl. Eén van de vrouwen die een eeuw geleden de weefafdeling van het Bauhaus in Duitsland groot maakten.

In april waren we in Weimar, waar in 1919 het Bauhaus werd opgericht: een nieuwe, moderne school voor kunst, architectuur en kunstnijverheid, waarvan de leerlingen hun sporen ruimschoots hebben nagelaten in de kunstgeschiedenis van de twintigste eeuw. Het Bauhaus bestond maar veertien jaar: in 1925 verhuisde het naar Dessau en in 1932 naar Berlijn, waar de nazi's het in 1933 sloten.

Zowel in Duitsland als hier in Nederland zijn dit jaar verschillende tentoonstellingen te zien, gewijd aan "honderd jaar Bauhaus".

Wat een inspiratie...

Deze vakantie waren we in het Textielmuseum in Tilburg ("Bauhaus& |Modern textiel in Nederland") en in Wall House #2 in Groningen ("Gunta Stölzl: 100 jaar Bauhausstoffen"), waar de weefkunst van Gunta Stölzl en haar (mede)leerlingen in het zonnetje wordt gezet.

Gunta Stölzl begon in 1920 haar opleiding aan het Bauhaus en werd al snel hoofd van de weefafdeling. Er werd geëxperimenteerd met nieuwe materialen, nieuwe technieken en nieuwe vormen.

Ik vind het allemaal schitterend...

 Zo schitterend... dat ik mezelf er niet van kon weerhouden een bescheiden poginkje te wagen om iets te fabriceren op een eenvoudig weefraam...

Ik heb eerst eens goed rondgekeken op internet hoe het allemaal moet. En toen maar gewoon aan de slag... Met een gewone bol verloopgaren, waarmee je, wat je ook maakt, altijd meteen een mooi effect bereikt.

 Opspannen - en weven maar...

 Een weefpen, stevige katoen om op te spannen, een broodnodige kam... 

 Ik leerde zelfs een echte "twijnrand" te maken, zodat de boel vast blijft zitten als je het weefsel van het raam haalt.

 En aan het eind maar gewoon wat knoopjes gelegd.

 Ben eerlijk gezegd best een beetje trots! En het smaakt zo ongelooflijk naar meer...

Maar echt waar... het komt allemaal door Gunta Stölzl...

Handwerken... maar dan anders

Vakantie...

Tijd om mooie, bijzondere, indrukwekkende, verrassende en gekke tentoonstellingen te bezoeken.

 Vandaag gingen we naar I'm Your Mirror van de Portugese kunstenares Joana Vasconcelos (1971), in onze eigen Rotterdamse Kunsthal.

Wat een kleuren, wat een indrukken, wat een geweldige kunstzinnige ambachtelijkheid. En wat een dwarsheid ook: niets is wat het lijkt, je wordt constant op het verkeerde been gezet.

 Hierboven zie je het meterslange Finisterra, met enkele details: helemaal gehaakt in prachtige kleuren wol en gevat in een enorme, traditionele schilderijlijst.

 En deze kikkers zijn gemaakt van keramiek en omgehaakt met fijn, kunstig en kleurig haakwerk.

 Vasconcelos is een dwarskont en een strijdbaar feministe, die tegelijkertijd de oude ambachtelijke cultuur en tradities van Portugal in ere houdt. En niet schuwt de hele werkelijkheid op zijn kop te zetten.

 Een giraffenkop (dankjewel, Floor!). Helemaal bekleed met fijn haakwerk.

 Of een slang van keramiek.

Dit keer overtrokken met een fijn netwerk van frivolité.

 Een dwarskont is ze. Niet wars van het aan de orde stellen van maatschappelijke vraagstukken als vrouwenemancipatie, genderidentiteit en onderdrukking.

Materialen gebruikt ze op verrassende, humoristische wijze. En vormt ze om tot metaforen van de werkelijkheid. Zoals deze drie lotusbloemen in de kleuren van de Portugese vlag, opgebouwd uit, jawel... strijkijzers. Die nog bewegen ook. En zo nu en dan wat stoom afblazen...

 Of de reusachtige naaldhakken, opgebouwd uit een enorme hoeveelheid pannen en deksels, met als titel Marilyn, verwijzend naar de afwezige eigenaar van de hakken: Marilyn Monroe.

 Terug naar het textiel: de 23 meter lange sculptuur die Material Girl heet en waarin de strijdbare en creatieve geest van de vrouw centraal staat.

 Geweldig om te zien hoe - onder veel meer - doodgewoon haakwerk (met de hulp van zestig medewerkers van de kunstenaar) hier is toegepast in een indrukwekkend, humoristisch en fantastisch kleurrijk geheel waar je niet op uitgekeken raakt.

 Al die stoffen, materialen en kleuren...

 Nog tot 17 november in de Kunsthal in Rotterdam:

Joana Vasconcelos, I'm Your Mirror.

Een absolute aanrader!