Jeugdsentiment en prijs gewonnen

Tsja, dat zijn toch merkwaardige ontdekkingen, als je zo in je vakantie een beetje aan het opruimen bent... Zo stuitte ik op mijn kindernaaimachientje uit de jaren '60: compleet in de originele doos van toen. Qua kleur zou het prima in deze tijd passen. Ik heb het nog niet weer aan de praat weten te krijgen, maar met wat technische hulp gaat dat denk ik nog best lukken. De nieuwe batterijen zitten er in elk geval al in.
Uit dezelfde tijd - ik zal een jaar of 8 geweest zijn - stamt dit tafelweefgetouwtje, eveneens van Duitse makelij. Ik kan me niet herinneren wanneer ik het voor het laatst in handen heb gehad: het weefseltje zal nu toch wel zo'n 40 jaar op het getouw zitten, geduldig wachtend tot het afgemaakt gaat worden...

En als ik nu toch bezig ben: dit is mijn eerste "echte" voltooide borduurwerk, een ontwerp van de Deense Clara Waever (1855-1930). Ik moet een jaar of 14, 15 geweest zijn toen ik dit maakte. In 1975 waren we - mijn ouders, broer en ik - met vakantie in Kopenhagen en mijn moeder, een fervent borduurster, stond erop dat we ook een bezoekje zouden brengen aan de Ostergade nummer 42: daar zat immers de winkel van de nazaten van de grote dame zelf (later ging het bedrijf over in handen van de familie Rosenstand). De keus was fantastisch, weet ik nog: mijn moeder deed een paar geweldige aankopen, waarvan de voltooide resultaten nu bij ons aan de muur hangen. En ook ik mocht wat uitzoeken: niet zo'n groot pakket natuurlijk, want ik was nog niet zo ervaren... Ik herinner me, dat ik er nog tijdens de vakantie in Denemarken een beginnetje aan heb gemaakt. Er zouden nog vele borduurprojecten volgen...

Nog even terug naar het heden: toen ik - inmiddels ook besmet met het quilt- en bijbehorende weblogvirus - van de week nietsvermoedend een bezoekje bracht aan Inge's weblog, schreef ik daar, zonder het te beseffen, de 4000ste (!) reactie. En dat beloonde Inge pardoes met een schitterende prijs: de hierboven getoonde lapjes. Zijn ze niet prachtig? Nogmaals enorm bedankt, Inge! En 't is maar dat je het weet: Inge is deze mijlpaal nog steeds aan het vieren...