Granny squares

Op het weblog van Gerda heb ik al heel vaak de prachtigste gehaakte kunstwerkjes voorbij zien komen. Tot nu toe wist ik dan altijd die enorme aanvechtingen te onderdrukken om direct naar boven te rennen, haaknaald en bolletjes garen tevoorschijn te toveren en aan de slag te gaan. Ik ben immers al met zoveel tegelijk bezig...

Maar toen mijn echtgenoot mij onlangs verraste met het boek Granny squares haken (hij kent me een beetje...) was het "mis". Met bovenstaand - voorlopig - resultaat tot gevolg. Geen idee wat het uiteindelijk gaat worden: een sprei zoals mijn oma (die me zo'n 45 jaar geleden heeft leren haken, ik zal een jaar of 6 geweest zijn) ze inderdaad in grote hoeveelheden heeft geproduceerd, lijkt me iets teveel van het goede. Maar een kussen (of een paar kussens: kan ook!) lijkt me een zeer haalbare zaak. Zonder dat alle andere "projecten" er ernstig onder te lijden zullen hebben dan...

Huisje

Weer een huisje af! De sashings liggen klaar om dit exemplaar toe te voegen aan het (nog maar heel kleine) straatje. Het blijft leuk, dat gepriegel met al die kleine snippertjes stof, waarbij het soms beslissingen van reuzeformaat lijken te zijn welke kleurtjes en dessins nu wel en niet bij elkaar passen... Eén detail keert in elk geval steeds terug: het paarse dak!

Civil War Diary Quilt

Soms heb je zo'n blok, dan lukt alles. Je legt in één keer precies de goede (natuurlijk paarse) stofjes bij elkaar, je trekt op goed geluk net dat ene witte lapje uit je voorraad dat het helemaal af maakt, je knipt en snijdt snel en doeltreffend alle 32 stukjes uit de fat quarters, speldt vaardig al die stofsnippers in het juiste patroon op je "werktheedoek" en naait het geheel vervolgens in een betrekkelijk recordtempo zonder problemen in elkaar.

Dat gebeurde me dus bij dit blok, mijn achttiende, van de Civil War Diary Quilt, genaamd Texas Rangers.

Je zou toch verdraaid gaan denken, zo na een jaartje of drie, dat ik het inmiddels best wel een beetje kan, dat quilten!

Huisjes

Vorige week reden we zo maar even naar Etten-Leur om een bezoekje te brengen aan Quiltshop Leur. Altijd een heerlijke zaak om rond te neuzen, maar deze keer was het de bedoeling in elk geval thuis te komen met stof voor sashings en cornerstones voor de bekleding van de huisjes. En eerlijk gezegd vind ik dat ik heel goed geslaagd ben! Het zwart doet de verschillende kleurtjes mooi uitkomen en de rode hoeksteentjes steken daar weer leuk bij af.

De eerste twee huisjes zitten nu in hun omhulsel, het derde moet nog. Het geheel oogt wel een beetje rommelig, maar we hebben het dan ook nog steeds over "werk in uitvoering"!

ABC Marquoir

Tussen alle quilterige bezigheden door wordt hier ook nog steeds geborduurd. Omdat alle vrije tijd economisch en eerlijk verdeeld dient te worden tussen alle projecten die ik onder handen heb (en dat zijn er verdorie nogal wat... maar: ik bevind me wat dat betreft in goed gezelschap! Toch...?) gaat het niet hard. Desondanks vordert de enorme letterlap/merklap, die ABC Marquoir heet en die voor de fotosessie deze keer maar eens over de bank is gedrapeerd, gestaag. Elke keer komt er weer een lettertje bij in één van de in totaal twaalf (geloof ik) grote en kleine alfabetten of wordt er een randje afgemaakt.

Hoewel het erg prettig werken is in die ene kleur blauw (ik gebruik DMC 798), is de afwisseling met die andere kleur, een mooie diepe tint rood (DMC 815), wel heel welkom. Ik volg hierbij de "voorschriften" van de oorspronkelijke ontwerpster Carinne, die het patroon drie jaar geleden nog op haar website aanbood, waar ik het nu helaas niet meer kan terugvinden. Het is en blijft een prachtig ontwerp, dat velen vóór mij al tot een goed eind hebben gebracht. Ik ga dus lekker door met zo nu en dan een lettertje of een randje!