Het Nijntje-borduurwerkje, dat ik aan het maken ben voor mijn zwangere oud-collega (ze weet vanzelfsprekend nog van niets), vordert gestaag. Omdat ik het resultaat best leuk vond worden (het aardige effect van de zwarte lijntjes rondom de kleurvlakken), kreeg ik steeds meer het gevoel: eigenlijk jammer, dat ik het straks ga weggeven...
En zo kwam het dat er ook ineens een piepklein borduurtje voor mezelf in huis verscheen (waarmee ik uiteraard ook weer niet kon wachten...): Nijntje met beertje!
Als dit straks af is, mag het gewoon bij mij blijven...
Ja het is soms moeilijk om afstand te doen van die leuke dingen! Maar de dankbaar heis maakt dan weer een hoop goed! Fijn weekend
BeantwoordenVerwijderenLida
Nijntje blijft leuk. Mijn man heeft nog een gesigneerd Nijntje boek door Dick Bruna uit de tijd dat hij klein was.
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar dat gevoel om iets niet te kunnen afstaan. Maar dat gevoel verdwijnt erg snel als je de blije gezicht van de ontvanger ziet.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Mascha
Nijntje met beer is ook heel lief, mijn moeder borduurde zoiets voor ons kleinkind, zij vond al dat wit van het hoofdje heel lastig.. Het lijkt zo eenvoudig!
BeantwoordenVerwijderenYour cross stitch is beautiful!
BeantwoordenVerwijderenWat een schatjes, deze borduurtjes. Snap dat je hiervoor gevallen bent.
BeantwoordenVerwijderenOok je klosjes gaan lekker. Bij mij ligt het even stil, heb het te druk met andere dingen op het moment.