maandag 20 april 2020

Etui 'Hercule le Chat'

 Het is niet te geloven... ik heb een etui gemaakt! Met een rits!

De afgebeelde kat is Hercule...
 Hier poseert onze Betsey (ze zouden zo voor broer en zus kunnen doorgaan) met Hercule...
 ... maar dat duurde niet lang.
 Dus nog maar een foto van Hercule... die blijft wel stil liggen...
Dit is de blauwe kant. De andere kant is roze.

Het was een heel leuk pakket van Quiltshop Leur. Het was eigenlijk niet moeilijk... voor de ervaren naaister. Wat ik dus niet ben... wat ik helemáál niet ben...

Het begon met een panel van veloursstof, waarop Hercule staat afgebeeld, tegen een roze en een blauwe achtergrond. Daaruit moest ik de etuivorm knippen.
 Vervolgens was er een stuk roze voeringsstof en een stuk tussenvulling dat op de voering gestreken moest worden en op maat geknipt.

Tot zover was het zelfs voor mij niet moeilijk.

Maar toen begon het...

Want er zat een rits bij...

Het heeft me wat hoofdbrekens gekost om de onderdelen aan elkaar te krijgen... Ik ben nou eenmaal niet goed in het "binnenstebuiten denken", of het "ondersteboven denken", of het "achterstevoren denken", wat elke ervaren naaister moeiteloos kan. Twee patchworkblokjes aan elkaar naaien, vooruit, dat overzie ik nog wel. Maar dit... Een buitenkant, een binnenkant, daartussen een rits... het was voor mij pure hogeschoolnaaikunst.

Maar het lukte!

Met de hand natuurlijk, want als ik hier ook nog een naaimachine bij had moeten gebruiken, was het spreekwoordelijke leed helemaal niet te overzien geweest... Na een nacht slecht slapen (soms levert wakker liggen de meest productieve ideeën op, dat dan weer wel!) zag ik ineens voor me hoe het moest. In no-time zat de boel in elkaar... en bleek ik geen enkele foto te hebben gemaakt.

Dat haalde ik in bij het vervolg: de bodem.
 Opnieuw een uitdaging van jewelste...

Maar daarbij bood YouTube uitkomst... Er blijken wereldwijd veel mensen te worstelen met het maken van etuis en daar hebben talrijke behulpzame mensen filmpjes van geüpload. Geweldig! Ik zag het licht. Met onderstaand geheel als resultaat.
 Alles zat nu nog binnenstebuiten... Controleren of alles goed zat, was dus niet mogelijk... Ergens binnenin zat die rits... 

De opening om het geheel te keren was ik gelukkig niet vergeten...
 Ik durfde er bijna niet aan te beginnen...
 Manlief stond me geestelijk bij en legde het spannende proces op de gevoelige plaat vast...
 Kwam dit nog goed...?
 Dreigde het werkelijk te gaan lukken?
Ongelooflijk!
Daar verscheen Hercule le Chat!

En moet je die rits zien!

Is toch bijna professioneel?!
 Ik vind dat ik het best mag zeggen: ik ben erg trots op mezelf!

(En reuze blij met dit geweldige etui!)



4 opmerkingen:

  1. Wat beeldig is die etui geworden! Die poes ligt zo heerlijk in haar mandje, een echte poes van een quilter.
    Ik ben best wel ervaren, maar onderste boven, binnenstebuiten, en achterste voren naaien... ik kan het allemaal niet, of na heel lang nadenken en wakker liggen.
    Spiegelbeeld lapjes knippen, gaat eerst 3 x fout voordat ik een goed lapje heb.
    Mijn hersenen kunnen dat soort dingen gewoon niet verwerken. Geeft niks hoor, wij hebben weer andere kwaliteiten :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En ik ben apetrots op je hoor Marjan. Super gedaan. Ik heb hem ook gemaakt, ik denk al weer twee jaar geleden. Pakket voor mijn verjaardag gehad en ik gebruik hem heel vaak als ik naaiwerk meeneem naar een samen-naaidag. Ik was ook gelijk verliefd op het stofje. Dat je er maar heel veel plezier van mag hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat is dat etui mooi geworden. De stof en het motief doen het geweldig. Goed gelukt en petje af voor jou.
    Groeten
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een prachtig etui. Klinkt als een leuk project. En wie kan er wel nog zonder etui.

    BeantwoordenVerwijderen